هلیا!
درد، دردِ جدایی نیست... درد، دردِ بی وفایی است...
تو که قصد رفتن داشتی، میرفتی... چرا خاطرات پشت سر را خراب کردی؟ چرا به عهد بینمان خیانت کردی؟ چرا... چرا مرا با هزار پرسش بی پاسخ تنها گذاشتی؟
4 سال برای تو ارزش یک خداحافظی ساده نداشت؟
نمیدانم بگویم بشنوی یا هرگز نشنوی... آنکه آنکس که آرامش توست به تو بگوید آرامشم در نبودن توست...
چه خیالهای بیهوده پشت این سنگدلی برای خودت پروراندی و چه توجیه هایی برای وجدانت کردی تا اینگونه آتش به دلم بزنی که در نبودنت هم مطمئن باشی تا سالها خواهد سوخت...
