هلیا!
انسانها اسیر ساخته های ذهن خویش هستند، نقش همراهِ خوب کمک کردن به دریافت حقیقت است نه رها کردن به امید تقدیر
هلیا زندگی را انسانها خود میسازند
زندگی متشکل از من ها و توهاست، تا آرام کنار هم هستند متشکرند و تمام از خودگذشتگیها را با کمال میل میدانند اما در اولین برف زمستانی انگشت اتهام به سوی هم نشانه میروند!
هلیا من و تو نخواسته بودیم به شکل دیگران زندگی کنیم
