اینک انتظار، فرسایش زندگی است. باران فرو خواهد ریخت و تو هرگز به انتظارت کلامی نخواهی داشت که بگویی
زمین ها گل خواهد شد و تو در قلب یک انتظار خواهی پوسید...
پ.ن.: اینچنین زندگی ام فرسود به انتظار کوچکترین پیامی... هفته قبل در جواب اعتراضم به انتظار گفتی شنبه صبح تمام میشود... و شنبه صبح آغازی بود برای وعده ای دیگه به این شنبه... و امروز باز شنبه است!
