عجب شروعی

وبلاگمون تعطیله و رمزش نمیدونم کجاست

از بیمارستان اومدم و هفته بعد کلاس آخرم هست. تهرانی و وقت یک تک زنگ هم نیست.

اینجا رو شروع میکنم تا حرفها بمونه. دلم خوشه که اقلا نمیخونی تا بخوای جواب بدی یا ندی! تو وقتت رو جای دیگه بگذار و کامنتهات رو جای دیگه خرج کن خیالی نیست...

نکته:

1- برای آرامشت و اینکه این هوو از زندگیت بره من اکانتم رو حذف میکنم.

2- من وقت هیچ کاری ندارم حتی با تو بودن چون قبل از عید هست و کلی کار دارم.

3- فهمیدی من بهت دروغ گفتم؟ خب پس ببخش ما بقی مدت رو

4- من رو ببخش اگه دیگه از من اونجا اثری دیدی! به خدا قسم دیگه نمیبینی من کلا اونجا رو گذاشتم کنار. اما فکر کردم تنها راهی که خیلی ناراحتت میکنه اونه لذا کردم.

5- باشه برمیگردم و معذرت میخوام و سعی میکنم اعتمادت رو جلب کنم

6- ناراحت میشی برم فیس؟ چه حرفیه اصلا! بیخیال نمیرم

7- میرم میرم میرم میرم حتی اگه بدونم ناراحت میشی دیگه برام مهم نیست. برو خودت رو درست کن!

عجب...